“Herkes insanlığın kötüye gittiğini görüp kabul eder de, kimse kendisinin kötüye gittiğini görüp kabul etmez.” Tolstoy
Çocuklar başarılı olunca, “Ben yetiştirdim, ben yaptım” diye övünürsünüz. Ama çocuklar bir hata yaptığı zaman bu hatayı üstümüze almayı reddederiz. Oysaki hatayı paylaşmış olsak sorunları daha çabuk halledebiliriz.
Hatalarımızı kabullenip paylaşma yoluna gidersek amacımıza ulaşabiliriz. Hepimiz çocukların hata yaptıkları zaman utandıklarını veya yüzlerinin kızardığını, dudak ısırmalar,veya heyecandan eli ayağına dolaşmış bir şekilde panik yaşadıklarını veya yaptıklarından ötürü pişmanlık duyduklarını biliriz. Ancak biz yetişkinleri çocuklardan ayıran bir özellik olmalıdır.Bizler onların yapmış oldukları hatalı davranışlarda kendimize düşen payın ölçüsünü bilmemiz gerekir. Bu hatayı ifade etme özelliği belki de bir çoğumuz için geçerli (daha…)
Gönül Dicle İpekçi 